ડસ્ટરથી ડોક્ટર સુધી

પાત્રપરિચય

બચુ – ૭મા ધોરણનો વિદ્યાર્થી
સાહેબ – બચુના ગુજરાતી શિક્ષક
રામુભાઇ – શાળાનાં પટાવાળા
—–
અચાનક સાહેબ આવ્યાને ભંગ થયો બચુનો આરામ,
‘બચુ, લાવ તારી નોટ, બતાવ ગઈકાલનું ઘરકામ’,

‘આજે તો કર્યું છે, સાહેબ’, કહી બચુએ નોટ આપી,
એક જ નજર મારી સાહેબે એક અલબોટ* આપી.

નોટમાં કંઇક નોંધ કરી, પછી કહે, ‘હાથ ધર તો બચુ’,
હાથ ધરતા ધરતા, બચુની હાલત થઇ ઢચુપચુ;

નાળીયેરવાળો નાળીયેર પર જેવી રીતે કરે પહેલો ઘા,
સાહેબનાં ડસ્ટરનાં એવા ઘાથી બચુને યાદ આવી ગ્યા એનાં બા.

બીજા ઘાથી બચવા માટે, બચુની પ્રતિક્ષિપ્ત ક્રિયા** તો ચાલી,
પણ ડસ્ટરથી બચેલી આંગળીઓ બેંચની તીક્ષ્ણ ખીલીમાં ચાલી.

પછી તો બચુનાં આંસુઓ અને લોહી વચ્ચે જામી વહેવાની હરીફાઈ,
સાહેબે રૂમાલથી બચુની આંગળી દાબીને, બુમ પાડી, “ઓ રામુભાઇ”.

“જરા બચુને દવાખાને લઇ જાઓ, પાટો લગાડી આવો,
પાછો અહી લાવવાની જરૂર નથી ઘેર પહોચાડી આવો”

દફતર, નોટ અને બચુને લઇ રામુભાઇ ડોક્ટરને ત્યાં જવા નીકળ્યા,
રસ્તામાં બચુને પૂછ્યું, ‘સાહેબ તારા પર આટલા બધા કેમ બગડ્યા?’

રડતા રડતા બચુ કહે, ‘લેશન તો મેં કર્યું હતું, તોય ખબર નહિ કાકા!
હા, સાહેબે એક નોંધ કરી છે, પણ મને એકેય અક્ષર નથી વંચાતા’

રામુભાઇએ પણ નોંધ જોઈ, પણ નાં ઉકલ્યો એકેય અક્ષર,
રામુભાઇ વિચારે મનમાં, “લો , આવા ગુજરાતીના સાક્ષર!”

એટલામાં પહોંચી ગયા ડોક્ટરને ત્યાં, અને ડોક્ટરને આંગળી દેખાડી,
ડોક્ટરે દવા લગાવતા પૂછ્યું, “બેટા, ક્યાં આંગળી અથાડી?”

ડસ્ટરથી લઇને નોંધ સુધી, બચુએ આખી વાર્તા કીધી,
નોંધનું Suspense સમજવા ડોક્ટરે નોટ માગી લીધી.

નોટ આપી અને રામુભાઇ કહે,”અમને તો ખ્યાલ આવ્યો નહિ, તમે જ કંઈ પ્રકાશ પાડો.”
ડોક્ટરે નોટ હાથમાં લઇ એક જ નજર નાખી ને કહ્યું,” નોંધમાં લખ્યું છે, “અક્ષર સુધારો”"

*અલબોટ – માર ખાતા પહેલા મળેલી ધમકી વખતે સાંભળેલો શબ્દ
**પ્રતિક્ષિપ્ત ક્રિયા – ચેતાપરાવર્તી ક્રિયા; ‘રિફ્લેક્સ-ઍક્શન’
(કેવો જમાનો આવી ગયો છે, ગુજરાતીને સમજાવવા અંગ્રેજીમાં લખવું પડે છે.

તા.ક. -
“ખરાબ અક્ષર એ અધૂરી કેળવણીની નિશાની છે” – મહાત્મા ગાંધી
“તો પછી ડોક્ટર લોકો…”